Historia Dzwonnicy
W lecie Berlinczycy i goscie odwiedzajacy miasto chetnie korzystaja z mozliwosci rozkoszowania sie panorama z platformy widokowej na okolice olimpijska, berlinskie sródmiescie, Spandau i Havelland (okolice nazwana od nazwiska bylego prezydenta Czechoslowacji Vaclava Havla) z widokiem na Potsdam, Nauen i Hennigsdorf. Na wschodzie przy dobrej widocznosci zobaczyc mozna Müggelberge i ma sie wrazenie jakby sie to ogladalo z wiezy Funkturm (wiezy radiowej). Na poludniu dostrzec mozna dalsze powierzchnie Grünewaldu (Zielonego Lasu) i zamiejscowi goscie zdumieni zadaja sobie pytanie: ,,czy to wszystko to jeszcze Berlin?’’. Wielu sadzi, ze z zadnego innego miejsca Berlin, ktory jest polozony posród lasów i jezior nie pozostawia takiego wspanialego wrazenia.
Dzwonnica nalezy do ogólnej powierzchni ,,Niemieckiego Placu Sportowego’’, czyli Stadionu Olimpijskiego o wielkosci 132 ha wybudowanego w 1936 r. na XI Igrzyska Olimpijskie. Budowa przebiegala w latach 1934-1936 wedlug planów prof. Wernera March z pomoca jego brata Waltera March. W srodkowym punkcie tych jedynych w swoim rodzaju przepieknych krajobrazów lezy Stadion. Jest on polozony na miejscu dawnego Toru Wyscigowego Grunewald; przebudowanego w 1913 r. na Deutsche Stadion (Stadion Niemiecki) na potrzeby Olimpiady przewidzianej na 1916 r., która nie odbyla sie z powodu I Wojny Swiatowej. Projekty tego stadionu powstaly po gruntownym przestudiowaniu podobnych zagranicznych wielkich obiektów sportowych, w szczególnosci amerykanskich. Gotowe byly juz w 1933 r. i jeszcze tego samego roku zmienione, po tym jak udalo sie przebrnac przez przeszkody, które stwarzal ekskluzywny Union-Klub w usunieciu Toru Wyscigów Konnych. Dzieki temu mozliwe byly zakrojone na szeroka skale zabudowania Stadionu i terenow do niego przyleglych.